Met uil op stap
En dan… gaan we wéér weg! Dit keer gaan we op reis naar Albanië ter voorbereiding van ons definitieve vertrek in de zomer. We hebben een aantal activiteiten op de planning staan. Wil je weten hoe we zo’n reis voorbereiden, aanvliegen en beleven?
Nadat alle koffers zijn uitgepakt, worden deze amper een week later opnieuw ingepakt. Dit keer gaan we voor een week op stap. De kinderen worden opnieuw uitgezwaaid. Wat doen ze het elke keer weer goed en wat zijn ze dapper! Een grote reden tot dankbaarheid dat opa’s, oma’s, ooms en tantes klaarstaan om de kinderen op te vangen. Dat even terzijde.
We gaan niet alleen, want in onze tas zit ook de uil. Het is een knuffel van Abel en Mirjam, hij gaat met ons mee kennismaken en alle nieuwe plekken ontdekken. Een week Albanië om ons te oriënteren op een woonplek, school en opvang voor de kinderen en kennismaken met toekomstige gemeenten en hun voorgangers, jeugdwerkers en gemeenteleden.
De eerste helft van de week verbleven we in de hoofdstad Tirana en hebben we veel praktische dingen gedaan. We liepen door verschillende wijken en beelden ons in hoe het zou zijn als we daar de weg goed wisten en boodschappen zouden doen bij ‘vertrouwde’ kleine winkeltjes of kraampjes. Langs sommige wegen waren goede en redelijke veilige fietspaden, waar we Abel blij op z’n stoere mountainbike zouden zien fietsen. Maar wat is het ook een volgepakte stad, als er geen huizen of andere gebouwen staan dan is er de weg overvol met auto’s. Als je even je ogen sluit dan raken je oren overprikkeld door het veelvuldig aanhoudend toeteren, omdat je voorganger iets doet wat jij niet had bedacht en je neus draait overuren van alle smog die je inademt.
Fijn dat we ook de stad even uit konden. Op dinsdag werden we verwacht in een klein kustplaatsje net onder Durrës. Daar verzamelden uit 8 van de 12 gemeenten zo’n 30 mensen om na te denken over jeugdwerk, onder leiding van een GZB-collega. Wat een waardevolle dagen waren dit! Iedere gemeente dacht na over zijn droom met zijn/haar gemeente en presenteerde deze vervolgens met daarbij de eerste twee kleine concrete stappen. Indrukwekkend om te horen hoe er verlangens zijn om kinderen en jongeren aan de hand te nemen en aan te moedigen om te gaan geloven. Er werd getuigd hoe kerk- en jeugdleiders zelf tot geloof zijn gekomen en nu graag willen uitdelen van dat geloof.
Aangemoedigd en onder de indruk van alle verhalen en ontmoetingen met nieuwe mensen keerden we weer richting het vliegveld om huiswaarts te gaan. Heerlijk om daar de kinderen weer te zien! Dankbaar blikken we terug op de week Albanië, waar we vooral geraakt zijn door de volharding van de verschillende kerk- en jeugdleiders en het verlangen om Gods licht te laten schijnen. Niet geheel onbelangrijk om te vermelden, op de laatste middag kort voor ons vertrek stemden we met een verhuurder af dat we haar woning willen en mogen gaan huren. Ook daarin zien we zo duidelijk hoe God voorziet en verhoord op het gebed.
Komende maand hopen we onze vooropleiding af te ronden. Gelukkig hebben we daarna nog een aantal maanden voordat we vertrekken. Onze actielijst is namelijk nog niet ten einde…
