Natuur in en rondom Tirana

Inspiratie voor deze blog kwam deze ochtend letterlijk uit de hemel vallen. Nog voor mijn ogen goed en wel open gingen, registreerden mijn oren het aanhoudend geluid van de regen. “Alweer”, dacht ik even en daarna “help mijn was staat nog op het balkon”.

Nat is het hier wel

Wellicht hebt u het een kleine 2 weken geleden in het Nederlandse nieuws opgepikt dat er in Albanië behoorlijk veel regen is gevallen. Zoveel zelfs dat rivieren (zoals de Drin, de langste rivier van Albanië) buiten hun oevers traden in dorpen ten noorden van Tirana. Met grote gevolgen voor bewoners in dorpen in omgeving van die rivieren. Zoveel water, teveel water op een zelfde plek, roept in Nederland ongetwijfeld veel herinneringen op aan overstromingen zoals in Limburg in 2021. Gelukkig betekent het niet dat heel Albanië onder water staat, maar nat is het hier wel.

Porren in de put

Een heel groot verschil met Nederland is dat het water hier op veel plekken niet goed weg kan zakken/ stromen. Met tot gevolg kleine, grote en mega grote plassen die de straten vullen. Voor ons huis wordt er trouw een blokje onder het putdeksel gelegd, zodat het water makkelijker weg kan stromen. En vorige week kwam de buurvrouw vragen of ze een dikke stok, die we uit het bergen hadden meegenomen als wandelstok, mocht gebruiken om de goot in de straat te ontstoppen. Daar stond ze dan, diep voor over gebogen met haar 75 jaar, te tillen aan een veel te zwaar rooster en te porren met de wandelstok, in de hoop dat de boel weer door zou stromen. Uiteindelijk hebben we er ook nog maar een schep bij gehaald om het proces wat te bespoedigen. Onze straat is weer droog, voor zolang het duurt.

Onderweg naar de kopshti of de winkel springen de kinderen vrolijk in de plassen, dat is de vrolijke kant. Maar die auto’s die veel te hard voorbij komen rijden en je nat splashen zijn toch echt wel eens vervelend.

Pijnlijk verschil tussen arm en rijk

We merken hier dat het weer omschakelt van zomer naar herfst en winter tegelijk. Als we de stad uitrijden, de bergen in, zien we de bomen prachtig verkleuren; echt schitterend.
Tot voor kort liepen we nog met een t shirt met korte mouwen op straat en dronken we koffie buiten in de zon. Dat lukt inmiddels niet meer. In huis zakt de temperatuur en hebben we de verwarm stand van de airco ontdekt om het behaaglijk te krijgen. Wat een zegen dat we een huis hebben waar we droog zitten, ons warm kunnen douchen en ook een warmte bron hebben om de kou te verdrijven. In de straten aan het einde van onze wijk staan huisjes met golfplaten dakjes aangevuld met stukken plastic en karton om het zoveel mogelijk waterdicht en winddicht te maken. Wat zal het daarbinnen vochtig, klam en kil zijn. Het contrast tussen deze huisjes en de ‘gewone’ huizen in de wijk is enorm groot. Op de een of andere manier gaat dat steeds meer opvallen en raakt het ons meer en meer dat er zoveel mensen zijn (hier in de stad) die in zulke kwetsbare omstandigheden leven. We weten nog maar weinig van sociale voorzieningen en wintermaatregelen hier; laten we hopen dat er meer is dan wij nu vermoeden.

Bidt u met ons mee dat er voor de mensen in deze kwetsbare situatie hulpbronnen zullen zijn?