Dit was zo ongeveer mijn eerste reactie toen er in onze TFC geopperd werd dat het toch echt leuk zou zijn als we ook zouden gaan vloggen. Aansluitend daarop hadden we deze week een les over ‘vloggen en bloggen’. Je zult begrijpen dat ik nog niet dol enthousiast deze les binnen ging. Ik moet eerlijk bekennen dat het wel inspirerend heeft gewerkt. Het belang van jullie als lezers en volgers een inkijkje geven in ons (toe)leven naar/ in Albanië is mij en ons nu echt heel erg duidelijk! Toch moeten we eerlijk opbiechten dat we echt een flinke drempel over moeten om zoveel ‘aandacht te vragen’ voor ons leven. Want zo voelt het gewoon. Toch gaan we van harte ons best doen om jullie zo goed mogelijk mee te laten beleven met ons. Het vloggen zal niet gelijk ons eerste medium worden, voorlopig voelen tekst en foto’s nog even veiliger. Maar wie weet… ? En bovendien vermoeden wij dat Abel het vloggen wel erg zal zien zitten.

Nog een klein inkijkje in onze opleiding

Elke dinsdag en donderdag reizen we af naar Driebergen. Afgelopen dinsdag luisterden we op de heenweg en aflevering uit de podcast ‘de plantage van onze voorouders’. In deze podcast gaat een Nederlandse dame op zoek naar sporen van het slavernijverleden van haar familie geschiedenis. In deze aflevering bezochten verschillende generaties nazaten de overblijfselen van de plantage. Daar aangekomen wordt er een plengoffer gebracht aan de voorouders. Een ritueel wat wij in onze traditie niet gebruiken. En wat ook gelijk gesprek stof opleverde voor de les interculturele communicatie. Eén van de vragen die we hierbij bespraken; “bedenk eens hoe de dood en begrafenissen in jouw ‘nieuwe’ cultuur beleefd worden?” Eerlijk gezegd weten we nog helemaal niets over gebruiken rondom dood, rouw en begraven. Wat we wel weten, na het lezen van het boek van A den Doolaard; ‘de Herberg met het hoefijzer’ is dat er in sommige gevallen sprake is van bloedwraak. Dat wordt ook nu nog toegepast. Een, in onze ogen, moeilijk te begrijpen cultureel bepaald gebruik. Waarbij in geval van moord, de familie van de omgekomene, zorgt voor een dode aan de kant van de dader. Ingrijpend vinden wij. Gedurende het gesprek over dood in verschillende culturen kwamen wij tot de conclusie dat het leven en de dood wellicht veel meer hand in hand gaan, dan hier in Nederland. Door onze welvaart hebben we veel meer mogelijkheden om ziekte en gevaar te ‘weren’. Maar in Albanië, of andere landen, kennen ze die ‘luxe’ niet zo. Wij vroegen ons af of zij daardoor misschien beter met de onvolmaaktheid van het leven om kunnen gaan. Hoe ga jij om met de onvolmaaktheden van het leven?

Stel vooral veel vragen

Het was voor ons opnieuw weer een inspirerende week. Met een hoofd vol gedachten, een steeds groter wordende actielijst en veel nieuwe Albanese woorden sluiten we de week af. Wat ik meeneem uit deze week… ‘Stel vooral veel vragen. En heb daardoor het vermogen om gedrag en waarden van de ander te leren kennen, zodat je de ander kunt leren begrijpen en accepteren’. Volgende week gaan we 3 dagen op veiligheidstraining en hebben we een uitgebreide afspraak gepland met onze regio coördinator die ons ‘alles’ kan vertellen over onze nieuwe werkzaamheden, de gemeenten waarmee we gaan werken en over het land. Een mooi vooruitzicht dus!