Een lesje dankbaarheid!
Als ik de metalen poort opentrek met enig geweld – want hij klemt – zie ik dat het straatje net is geboend. Met afvalwater uit de wasmachine die net heeft gedraaid, want het glimt nog van het vocht. Ik kan niet anders dan met mijn vieze straatschoenen doorlopen, zonder te vegen, want de mat ontbreekt. Het schone betonnen binnenplaatsje is met wat golfplaten afgedekt en voelt klammig van het vocht. Gelukkig schijnt de zon en droogt het plaatsje hopelijk snel. Over het schone betonnen straatje loop ik vervolgens het trapje op dat langs de voorkamer naar de achterkamer leidt. In het halletje, met kozijnen zonder glas en wanden bekleed met doeken en kleden, staat een houtkacheltje. Er bovenop staat een pan waarin vier aardappelen zwemmen in een lekker kruidig ruikend watertje. Dankbaar zegt moeder Do dat ze deze vandaag in de container vond en dus een warme maaltijd op tafel kan zetten vanavond voor haar 4 kinderen.
Dit korte verhaal over het leven van moeder Do en haar gezin is een van de vele verhalen van armoede. Door middel van de winteractie van de GZB kunnen er voedsel en bijbels uitgedeeld worden.