Een lesje ‘het komt goed’!
Ongeveer 3 maanden geleden werden Johan en ik benaderd met de vraag of we wilden meehelpen aan een kinderevangelisatie kamp in Kosovo. Een hele concrete vraag en voor ons een mooie manier om ‘langszij’ te komen bij een van ‘onze’ 14 gemeenten. We leveren nu eenmaal maatwerk en soms betekent dat dus ook een kortdurende eenmalige activiteit.
Er zouden meetings volgen om e.e.a. voor te bereiden en af te stemmen, een Viber account werd aangemaakt om gemakkelijker met elkaar te communiceren. Na heel wat weekjes afwachten kwam er een eerste afspraak waarin in hoofdlijnen e.e.a. werd voorbesproken. Concrete taken konden we nog niet verdelen, want het team en het thema waren nog niet bekend. Uiteindelijk kreeg ik een week van te voren een mail met een concept programma en een uitwerking van het thema. Na nog wat meer heen en weer contact werden spellen en knutsels mijn taak.
Oef…dat vroeg van mij wel even wat schakelwerk. Waar ik in Nederland betrokken was bij de vakantie bijbelweek – met een jaar lang voorbereiding in teams en sub teams- had ik nu een weekje in mijn eentje voor 2 dagen kinderwerk. Het aantal te verwachte kinderen was niet in te schatten en het aantal vrijwilligers was eigenlijk nog steeds niet definitief. Slik… daar ging ik met mijn voorliefde om alles compleet en kloppend voor te bereiden met een zo goed mogelijke inhoudelijke match en voldoende afwisseling zodat er voor ieder kind wel iets leuks en boeiends te doen zou zijn.
Hier in Albanië luidt het motto: ’het komt goed!’ Laat ik me daar maar aan vasthouden dacht ik. Ik besloot dus ook maar om eerst mijn hoofd omhoog te richten en God’s aanwezigheid te zoeken om mijn gedachten en ideeën te leiden. Wat een zegen om dan te ontdekken dat je zelfs in een week tijd bergen kan verzetten (figuurlijk dan) en dat als je focus de juiste is, de rest ook wel komt. Natuurlijk betekende het hier in huis wel even schakelen, prioriteiten stellen en accepteren dat het anders gaat dan ik het liefst zou willen. Maar eigenlijk is daar niets mis mee, ontdekte ik. Want hoe mooi waren de dagen. Er was zoveel enthousiasme, blijdschap, dankbaarheid, vreugde! En dat alles omdat God voorzag en zorgde dat het goed en voorspoedig liep. Ondanks het ontbreken van vrijwilligers en puzzelen met de ruimte en materialen. Zo’n 50 kinderen hoorden hoe David tot koning werd gekozen. Vanbuiten zag hij er misschien niet uit als een sterke stoere mogelijke koning, maar God kent je vanbinnen en weet wie je bent. Hij wil je sterk en krachtig maken zodat je je ‘reuzen’ kunt verslaan.
Een mooie les. Vol dankbaarheid kijken we terug en zie ik uit welke verrassingen er nog meer in het verschiet liggen. Ik weet: ‘het komt goed!’