Een nieuw jaar…

Het is alweer ruim 10 dagen geleden dat we elkaar ‘gezuar vitin i ri’ of ‘gelukkig nieuwjaar’ wensten. Langzaam aan verdwijnt de wens weer naar de achtergrond en wordt alles weer ‘normaal’ zoals het was.

De overgang van oud naar nieuw is altijd zo’n moment waarop je terugblikt en vooruitkijkt. Wat je dan weer ophaalt zijn de herinneringen aan mooie opbouwende momenten of juist moeilijke tijden en alles wat er tussen zit. Het geeft dan zoveel rust, vertrouwen en vreugde te weten dat we er niet alleen voor staan!
Het nieuwe jaar wordt hier groots en uitgebreid gevierd. Bijna iedereen is meerdere dagen vrij en neemt tijd voor ontmoeting van geliefden. Mooi is dat.
Tijd doorbrengen met mensen die je lief zijn. Een belangrijke invulling van die momenten hier is het eten. Er wordt allerhande lekkers gebraden, gebakken en gekookt. Van onze buurvrouw kregen we wat heerlijke baksels toegeschoven om te proeven (sorry het is al op). Delen van tradities, delen van je overvloed, delen van je liefde. Goed om daarmee te beginnen, nog mooier om er vooral niet mee te stoppen!
Ons verlangen voor dit nieuwe jaar is om nog meer ingebed te raken in het leven hier en nog meer om te zien en te delen. Maar vooral onszelf laten voeden bij onze Bron! Want als we dat niet doen hebben we niets om van te delen.
Het nieuwe jaar loopt alweer: school, kopshti, werk, taalstudie en kerk vullen de agenda weer. Voordat we er erg in hebben slokt het ons op. Elke dag een moment van bezinning en stilstaan is daarin van belang. Hoe geef jij dat vorm? Laat het ons eens weten…want eerlijk is eerlijk: het blijft soms zoeken naar een eerlijke verdeling van je tijd.

Onze kleine Julia kijkt mee hoe mama taal zit te leren en maakt kennis met het online vergaderen.

Een nieuw fase, de periode van verlof zit erop.

Abel gaat weer blij naar school en Mirjam helpt graag met brengen en ophalen.