|
|
|
|
Beste vrienden,
|
Maar voor wie tevreden is met wat hij heeft, is het geloof grote winst
|
|
Waar heeft jouw wieg gestaan? Misschien zeg je: Is dat nu zo belangrijk? Ja en nee, dat hangt er vanaf hoe je het bekijkt. Voor God maakt het niet uit waar je wieg heeft gestaan. Voor je geloof ook niet en ook niet voor het vertrouwen wat je in God kunt hebben. Voor de mogelijkheden die je wel of niet hebt maakt het wèl uit. Ook voor de hoeveelheid geld die je kunt verdienen. Of voor de school of het werk wat je gaat doen.
|
|
Afgelopen week hadden we met een voorganger een gesprek over hoe en of mensen wel of niet participeren in de kerk. Al snel gaat het dan over financiën. Het einde van het gesprek zal me vooral bij blijven. Vertaald vanuit het Albanees zei de voorganger zoiets als: “Het gaat goed met onze kerk want er komen mensen tot geloof. Dat is het meest belangrijke, ook al hebben we financiële zorgen. Daar haal ik mijn hoop vandaan.”
|
Waar je wieg staat kun je niet beïnvloeden. Maar in elke situatie kunnen we het geloof en de hoop die we in Hem hebben er tegenover zetten. Dan is het geloof ‘grote winst’.
|
|
Julia, Mirjam, Abel, Willeke en Johan
|
|
|
|
Wieg(je)
|
|
De vraag: “Waar staat jouw wieg?” is voor ons op dit moment een heel toepasselijk thema nu wij hier in huis weer letterlijk een wiegje klaarmaken, zij het nog wel in afwachting van alle spullen. Maar dat gaat goedkomen, we zijn gezegend met helpende handen om ons heen en een thuisland met voldoende mogelijkheden om op terug te vallen als dat nodig is. En met die wetenschap merken wij al hoe bepalend het is waar je wieg staat of heeft gestaan.
|
|
Grote verschillend tussen Albanië en Nederland
|
|
Eén van de eerste dingen die op ploppen als je nadenkt over waar je wieg staat, is dan ook hoe afhankelijk je bent van het land, de stad, het dorp en je naasten. We willen je graag ’meenemen’ naar Albanië. Inmiddels zijn we hier nu ruim een jaar. We wonen en werken hier, horen steeds meer verhalen en zien meer van processen, verschillen, (on)mogelijkheden, vreugde en verdriet. Het raakt ons om de soms zo grote contrasten te zien tussen het georganiseerde Nederland en het volop in ontwikkeling zijnde Albanië.
|
|
|
Vaak hebben we al tegen elkaar gezegd dat het zo bepalend is waar je wieg staat. Het heeft zoveel invloed op de kansen die je krijgt, de dingen die je kan leren en de mogelijkheden die je hebt. Eigenlijk is het van invloed op alles in je leven. In eerste instantie zijn we geneigd te denken dat we vooral heel erg gezegend zijn met het feit dat onze wieg ooit in Nederland stond. Maar naarmate we hier meer thuis raken zien we ook dat het niet per definitie alleen maar beter is.
|
|
|
|
Afhankelijkheid van God
|
|
Toen wij afgelopen juli in Nederland waren voor een gecombineerde periode van vakantie en werk hebben we ook zeker dankbaar gebruik gemaakt van de uitgebreide medische zorg die Nederland rijk is. Wat een zegen om afspraken te kunnen maken bij verschillende specialisten die vervolgens uitleg geven, ruimte bieden voor vragen, je serieus nemen en op wie je kunt vertrouwen voor een goede en eerlijke behandeling. En ook niet onbelangrijk: voor een groot deel van je kosten kun je je verzekeren.
|
|
|
Hoe anders verloopt dat hier. Wij worden als buitenlanders over het algemeen netjes behandeld en mogen uit gaan van zo goed mogelijke zorg. Maar de gemiddelde Albanees stelt een ziekenhuisbezoek zo lang mogelijk uit omdat het ontzettend veel geld kost. De zorg van de staat zou gratis moeten zijn, maar voor alles word je geacht apart te betalen als je gebruik wilt maken van hun zorg of service. Denk aan eten en drinken, een schoon bed tijdens je opname, een verpleegkundige die naar je omziet en een arts die tijd voor je maakt. En ook je medicijnen, die veelal gratis zouden moeten zijn, moet je tóch zelf kopen.
|
|
Toen we hierover in gesprek waren met iemand die net een bevalling achter de rug had en op veel fronten falende zorg had ervaren, viel ons haar getuigenis op. Voor haar was vooral duidelijk hoe God voor haar had gezorgd en had voorzien in een ‘toevallige’ verpleegkundige die net iets meer deed dan alleen de letterlijke zorg die ze moest leveren. Het bepaalde ons erbij, waar wij op vertrouwen en afhankelijk van zijn.
|
|
|
|
|
|
|
2 + 4 = 6
|
|
Gelijk na terugkomst in Albanië haalden we 4 kinderen op uit een stadje verderop. Moeder werkt 6 dagen in de week en voor de kinderen is in de lange zomerperiode geen structurele opvang mogelijk. In juni trok Willeke een week op met dit gezin, dat door de weeks na school wordt opgevangen door de voorganger en zijn vrouw. Omdat de voorganger in de zomer een aantal weken geen zorg kon bieden aan deze kinderen, hebben we samen nagedacht over hoe we dit konden invullen. De uitkomst was dat wij de kinderen voor 2 weken naar Tirana hebben gehaald. Dat was een gezellige volle boel bij ons in en om het huis. De buren vroegen verbaasd waar we opeens 4 extra kinderen vandaan hadden gehaald, maar steunden op een manier die bij hen paste. Eén van de buren kwam op de één na laatste dag met een tas boodschappen, om mee naar huis te nemen. Een andere buurvrouw bracht de (door de kinderen gevangen) kip weer terug bij de eigenaar, zonder daar een probleem van te maken of slecht over te praten.
|
|
|
|
Deze twee weken waren voor ons allemaal ook een absolute confrontatie met hoeveel verschil het maakt waar je wieg staat. Dingen die je zelf als kind niet leert of meekrijgt kun je ook niet overdragen aan je eigen kinderen en zo ontstaat er een patroon van ‘gebrokenheid en overleven’. De kinderen wezen ons op de terugweg de plek waar ze eerder woonden: een soort schuur langs de snelweg…. In onze ogen absoluut geen plek waar je zou willen wonen. Wat een zegen dat dit gezin de kans heeft gekregen om van die plek weg te kunnen en in een gewone woning te trekken, waar de kinderen naar opvang en school kunnen gaan.
|
|
|
|
|
|
|
Tegelijk is het voor hen ook moeilijk hoe je invoegt in de ‘gewone samenleving’ en leert wat van jou is en wat van een ander. Elke hond of poes op straat wilden ze mee naar huis nemen om mee te spelen en te experimenteren. Van wie leer je omgaan met geld en te zorgen dat je aan het eind van de maand ook nog wat hebt om eten van te kopen? Wie legt je uit dat 3 x per week een klein brood bakken handiger is dan één keer één groot brood bakken wat je na 2 dagen weg kan gooien omdat het bedorven is? Hoe leer je wat persoonlijke hygiëne is? En als je eigenlijk niet goed rond kunt komen, dan is toiletpapier, zeep en tandpasta duur en voelt het als een luxeproduct. Als je dit van huis uit niet hebt geleerd dan is het te begrijpen dat je daarop bezuinigt, maar het heeft wel consequenties voor je gezondheid. Als structuur aanbrengen niet je sterkste kant is, hoe zorg je dan dat je kind, die afhankelijk is van medicatie, wel op tijd zijn medicatie krijgt?
|
|
|
|
|
|
Zegen
|
|
Wat is het dan een zegen als je woont in een land waar sociale voorzieningen zijn, waar je hulp kunt krijgen om basisvaardigheden te gaan leren en meer balans aan te brengen in je leven en gezin. Sta er eens bij stil wat een groot goed het is als je een gezin, familie, vrienden of hulpverlening om je heen hebt die een steentje bij willen dragen als je het zelf even niet redt.
|
|
Gelukkig weten we dat er een God is die uiteindelijk alles in Zijn handen houdt, maar wat zouden we soms graag even bijsturen op plekken waar het in onze ogen zo kwetsbaar is. Tegelijk leren we ook om juist in de heel kleine en alledaagse dingen te zien dat Hij erbij is, elke dag!
|
|
|
|
|
|
(On)mogelijkheden
|
|
Ook je persoonlijke ontwikkeling wordt sterk beïnvloed door de omgeving waarin jij opgroeit. Is er letterlijk ruimte in het huis en het gezin waar jij op de wereld komt? Is er eten om je te voeden en je daarmee voldoende fit te laten voelen om te gaan groeien en ontwikkelen? Hebben je ouders rust en aandacht om je liefde te geven en je dingen te leren? Wanneer je ouder wordt, zijn er dan mogelijkheden voor opvang en onderwijs zodat je je kunt ontwikkelen en leert samenwerken met anderen? Zomaar een rij met vragen die we hier bijna dagelijks voorbij horen komen. Kies je voor opvang en onderwijs van de staat of kies je voor privé opvang of onderwijs?
|
|
|
|
|
Deze week hoorden we nog hoe ouders ervoor kiezen om hun kind langer op de ‘kopshti’ te laten, omdat de klas overvol is met 40 leerlingen en ouders niet voor zich zien hoe hun kind daar tot leren zou kunnen komen. Ze overwegen er nog maar een baantje bij te nemen zodat hun kind privé-onderwijs kan krijgen waar meer aandacht is voor hun kind.
|
|
|
|
Grote kans dat dit een baan buiten Albanië is, wat dan in veel gevallen betekent dat de vader lange tijd ver van huis is en moeder er alleen voor staat. Een pittige klus… wat zou jij kiezen in zo’n geval?
|
|
Ook spraken we een jonge vrouw die graag een studie zou willen doen. Maar welke studie kies je? Een gesprek met een decaan of een studie- of loopbaanbegeleider of een test om te kijken welke richting bij jou past is er niet. Waar haal je dan je input om tot een goede keuze te komen vandaan? En als je dan een keuze hebt gemaakt, ga je dan voor de optie om na je studie naar het buitenland te gaan om daar meer geld te kunnen verdienen? Of kies je dan heel bewust om jouw kennis en kunde in te zetten in het land waar je geboren bent en waar je je mee verbonden voelt, wetende dat je met een mager loon rond zal moeten komen? We snappen de dilemma’s zo goed; we zien de enorme impact van het massale wegtrekken uit dorpen naar de grote stad Tirana en daarna het land uit. Ook hier raakt het ons als we horen van mensen die heel bewust besluiten te blijven of terug te komen om hun land verder op te bouwen.
|
|
|
|
Dankbaar voor de zomerstop
|
|
|
|
De kerken starten hier weer op na een zomerstop, waarin er op heel veel plekken vakantie-bijbelweken of zomerkampen zijn georganiseerd. Kerken zien mogelijkheden in de lange zomerstop van de scholen (3 maanden!) en nodigen de kinderen uit om meer te horen over Jezus en wie Hij voor hen wil zijn. Mooi om dan te horen dat kinderen ook echt aangeraakt worden door de boodschap van Jezus’ vergeving en liefde voor de mensen. Na de vakantie willen ze vaak graag verder met het kinder- en jeugdwerk.
|
|
|
|
|
|
|
...en weer door
|
|
Kinder- en jeugdwerk staat voor de komende periode ook op onze agenda. We waren al gestart met een ronde langs verschillende kerken, nu willen we nog verder uitzoeken wat er is aan materialen en cursussen en kijken hoe kerken hier gebruik van kunnen maken. Een belangrijke uitdaging die we aangaan is het praktisch aan de slag gaan met de taal. Taallessen zijn weer gestart, nu hopen we ook meer te gaan oefenen in de praktijk. Zo gaat Johan ook meer Fokusi- lessen geven en steeds wat meer in het Albanees proberen. Als Fokusi-team ontdekken we steeds beter hoe we de samenwerking vorm gaan geven, daar zal de komende tijd nog meer bezinning op zijn.
|
We hebben veel leuke en boeiende dingen op de planning, we ontvangen nog een jongerenreis, organiseren een conferentie voor de Fokusi-kerken en we hopen jullie weer te ontmoeten tijdens het ‘Bidden met VIA’ moment. Houd onze website en socials dus zeker in de gaten.
|
|
Voor Willeke is officieel haar zwangerschapsverlof ingegaan; nu zal werk en privé minder duidelijk te scheiden zijn en blijft de taalstudie gewoon doorlopen. Maar andere zaken komen voorlopig even op een wat lager pitje te staan. We kijken als gezin vol verwachting uit naar de tijd die voor ons ligt!
|
|
|
|
Gebed
|
|
|
- voor zoveel kwetsbare situaties en ongelijkheid in
de wereld, ook hier in Albanië?
- dat mensen het vol kunnen houden en er lichtpuntjes in hun bestaan zullen blijven?
- dat ook wij blijven zien waar wij kunnen aansluiten?
- voor de lessen die wij leerden: dankbaar zijn voor
het kleine en je vertrouwen stellen op Hem!
- dat we een goede zomerstop hebben gehad en
weer met nieuwe energie door kunnen gaan.
- voor de goed verlopen zomerweken met de 4 logee
tjes in ons gezin, dat het ook voor hen een moment
van opladen mocht zijn.
|
|
|
Bericht vanuit de TFC
|
|
Als TFC kijken we dankbaar terug op afgelopen zomerperiode waar we Johan en Willeke weer lijfelijk hebben ontmoet. Fijn om elkaar te spreken, een knuffel te geven en met elkaar op te trekken!
|
Bijzonder om ook tijdens de Meet & Move de betrokkenheid te ervaren van zoveel verschillende personen en gemeenten. We kijken terug op waardevolle twee dagen waarin we gastvrijheid hebben ervaren van de gemeenten Lienden, Otterlo en
Moerkapelle. Nogmaals dank!
|
|
|
|
Graag herinneren we u en jou aan de online gebedsmomenten. De eerstvolgende is maandagavond 25 september. Van harte welkom on dan online aan te haken vanaf 19.25 uur. Meer informatie is te vinden op onze website.
|
Ook zijn we weer druk bezig met de organisatie van de groentenpakketactie. Dit zal naar verwachting eind oktober of begin november zijn. Binnenkort meer informatie en de mogelijkheid om te bestellen.
|
|
|
|
|
|
|
Contact
|
|
|
Colofon
Johan en Willeke Vrij zijn in juli 2022 uitgezonden naar Albanië namens de GZB. U kunt naast meebidden en meeleven ook meegeven. U kunt u gift overmaken op IBAN NL91INGB 0690 7624 45 tnv GZB o.v.v. Vrij in Albanië, AL.3.321.
|
|
Voor informatie over of contact met de GZB:
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
